زینب(س) زینت پدر بود و غمخوار برادر و پرستار انبوه درد و رنج‌های دشت کربلا... و حال به حرمت اوست که «پرستار» هویت گرفته و «روز پرستار» به حرمت زادروز آن بانوی بزرگ، شکوه و عظمت یافته است.

پيامبر(ص) فرمود: «هركس براى برآوردن نياز بيمارى بكوشد، چه آن را برآورده سازد و چه نسازد، مانند روزى كه از مادرش زاده شد، از گناهانش پاك مى شود.»[2]

«پرستار» هویت ناب مهرورزی و از خودگذشتگی و غزل بی انتهای ایثار و فداکاری است؛ کسی که با حضور دمادمش، امید را به چشمان نگران بیمار هدیه می‌کند و با گرمای دستانش، عشق را به بدن رنجور او می‌نشاند.
 
پيامبر(ص) در وصف چنین هویتی فرموده: «هركس يك شبانه‌روز از بيمارى پرستارى كند، خداوند او را با ابراهيم خليل محشور مى‌كند.»[3]

پرستاران، فرشتگانی بی‌ادعا هستند که برای به سلامتی رساندن بیمار خود، حتی سلامتی، خواب و استراحت خود را نیز به حاشیه می‌برند چرا که یقین دارند پاداش این همت خالصانه تنها نزد خداوند است و دعای خیر بیماران.

#جشن_عمه_سادات
#ولادت_حضرت_زینب(س)
#روز_پرستار
#کیک_تولد
#اسفنجی_زرده_ایی_قنادی